Ik heb het boek, na 15 jaar (?) herlezen, en het zal niet de laatste keer zijn. Wonderschoon.
Het verhaal zelf is al mooi in al haar eenvoud. Je wil weten wat er verder gaat gebeuren en hoe het afloopt. Maar de gelaagdheid van het verhaal maakt het pas echt intrigerend en die lagen met haar inhoud zie je, als het je aanspreekt, resoneert, en anders niet. Voor mij is het de levensreis van ieder mens, jouw queeste, reis van jouw ziel. Enkele lagen:
Hulde aan het hart. Het hart is zo dichtbij voor iedereen, midden in je lichaam, maar de essentie van je hart is soms zo moeilijk te vinden. De hoofdpersoon in het boek gaat de zoektocht aan, zich de ongemakken getroostend die hij op weg daar naartoe tegenkomt. Zijn dromen over een verborgen schat, brengen hem in contact met de alchemist, een spirituele raadgever die ook heel praktisch van aard blijkt te zijn. Uiteindelijk ondekt de hoofdpersoon de diepten en essentie van zijn hart en daarmee het kompas om zijn legende te leven.
Hulde aan het leren verstaan van de tekens in eenieders leven. De hoofdpersoon leert al reizend tekens te interpreteren en te gebruiken om verder keuzes te maken.. Van de schapen die hij hoedt, van dromen, van ontmoetingen onderweg, van de lach van zijn geliefde, van de woestijn en uiteindelijk van zijn hart.
Van denken naar voelen. Van voelen naar zijn.
Comments